Dit is deel 2 uit mijn persoonlijke serie die gaat over een spontane volledige levensreset en het beginnen van een telecombedrijf vanuit een camper, met AI als collega. Lees ook deel 1 →
Waarom ga je weg uit een vertrouwde omgeving met een fijn huis, vaste baan, fantastische vrienden en familie om je heen? Leuke collega’s, sportclubs, feestjes, alles wat een gemiddeld mensenhart begeert?
‘Omdat het kan’, is een veelgehoord cliché. Of ‘voor het avontuur’. Of ‘je leeft maar een keer’. Onze echte reden was een combinatie van deze clichés, plus dat dingen soms gebeuren zoals ze gebeuren. Ons huis was aan een verbouwing toe, nieuwe dakkapellen, nieuwe badkamer, en als je dan toch bezig bent en de boel op de kop staat: ook een andere vloer, vloerverwarming, meer isolatie, zonnepanelen, enzovoort. We gingen rekenen en dan ben je zomaar een dikke ton verder. Echt een investering op een plek waar je het prima naar je zin hebt, maar waar elk jaar ook wel een beetje op elkaar lijkt.
We gingen kijken naar alternatieven, misschien ook wel geïnspireerd door het kijken van veel ik-vertrekjes en roer-ommetjes. Ondanks dat er kletsend bij de koffie-automaten veel om de ik-vertrekkers gelachen wordt, bijvoorbeeld omdat ze een kartonnen huis kopen, geen woord Portugees spreken, en een bouwbudget hebben van € 15.000,-, vind ik ze altijd heel dapper. Avonturiers die proberen wat anders van het leven te maken, voor mooie verhalen op het sterfbed.
Niet voor iedereen is zo’n avontuur natuurlijk weggelegd. Voor ons wel. Wij hebben geen kinderen, want die waren helaas voor ons niet weggelegd. We hebben het wel tien jaar geprobeerd, op elke manier mogelijk, maar het zat er niet in.
Misschien vandaar ook wel de reislust. Zonder kinderen voelde het leven voor ons in Nederland toch elk jaar een beetje hetzelfde. Een soort eat-sleep-rave-repeat van 365 dagen op rij, maar dan met iets te weinig rave.
En spullen? Daar hielden we van, maar we hadden ook het gevoel dat het lekker zou zijn er minder van te hebben, met het idee: you don’t own stuff, stuff owns you. We bedachten eerst nog dat we wel een opslag zouden huren, maar wat leg je daar nou in? Welke bank, bed of kast is nou onvervangbaar? Geen opslag dus. Enkele dozen bij ouders op zolder werden het.
De eerste paar weken camperen waren heel onrustig. Maandenlang hadden we gebuffeld om alles voor elkaar te krijgen, qua huis, spullen, afscheid, administratief en emotioneel. En als je dan eenmaal het gaspedaal intrapt, dan zijn de stress levels nog hoog.
De route trokken we door Noorwegen. Eerst maar eens de Noordkaap aantikken en genieten van natuur. Na een paar weken daalde de rust in en genoten we van alle ongekende vrijheid. We besloten dat we eerst maar eens een flink aantal weken vakantie zouden hebben en daarna wel verder zouden zien. Ideeën over ‘what’s next’ zouden later wel ruimte krijgen.
Onze ‘vakantie’ was heerlijk. We maakten lange wandeltochten door Noors natuurschoon, parkeerden de camper op afgelegen plekjes, sprongen in koude gletsjermeren. Dingen die je doet in Noorwegen. En toen kwamen we aan bij de Noordkaap, het enige doel dat we van tevoren hadden gesteld. We stonden op het noordelijkste puntje van het vasteland van Europa en diezelfde avond zagen we onze mooiste zonsondergang ooit.
De volgende dag reden we Finland in en daar, op de eindeloze lange wegen rechtdoor, met oneindig veel bos, rust en stilte, kwamen de vraagtekens.
Stapels vragen, constant. Vooral bij mij. Het maakte het reizen minder leuk. Onzekerheid over toekomst zorgde dat ik minder van het moment kon genieten. Boeken over boeddhisme en in het nu leven las ik en vergat ik net zo snel weer.
Tegelijkertijd komen tijdens het reizen al genoeg vragen op je af, omdat nooit ergens routine in zit. Waar ga je heen, wat is er te doen, waarom is dat leuk, waar haal je boodschappen, wat gaan we daarna doen, ligt dit wel op de route?
Het werd simpelweg tijd voor een nieuwe stip op de horizon. Een nieuw doel. Een nieuw plan. Een nieuwe bestemming.
Wat dat plan precies werd, lees je in de volgende delen. Over hoe we besloten om onderweg een huis in Spanje te zoeken. En hoe ik begon met het bouwen van een eigen telecombedrijf, met ChatGPT als enige collega, die vaak het bloed onder mijn nagels vandaan haalt (en dit stuk overigens niet schreef).
Deze blog is het tweede deel van een persoonlijke serie over vrijheid, twijfels, ondernemen en het opbouwen van Beltify onderweg. Lees verder in deel 3 over ons leven zonder plan.
🔗 Meer over de voordelen van een vast nummer voor ondernemers
🔗 Meer over zakelijke telefonie via een handige app
🔗 Gebruik voordelig een 085-nummer met WhatsApp Business